TAN MALAKA
MADILOG
GESCHIEDENIS MADILOG
Geschreven in Rawajati 
dichtbij de schoenenfabriek Kalibata Cilitan Jakarta.
Hier verbleef ik van 15 juli 1942 tot en met het midden van het jaar 1943, de
toestand van de Indonesische stad en het platteland bestuderend dat ik 20 jaar
had verlaten. De tijd gebruikt om Madilog te schrijven, is niet meer dan 8 maanden,
van 15 juli 1942 tot en met 30 maart 1943 (gestopt 15 dagen), 720 uren, is
ongeveer 3 uur per dag.
Een ander boek is het ASLIA verbond dat al voor de helft geschreven is. Maar gedwongen werd op te schorten. De eerste reden was omdat het geld op was. De tweede reden de politie, Yuansa heette hij toen, al twee keer was hij gekomen om onderzoek en huiszoeking te doen vlak bij het `stulpje` waar ik verbleef. Omdat de letters van Madilog en Het Aslia verbond buitengewoon klein waren en bewaard werden op een geheime plek, volstrekte zorgzaamheid nemend, was het beschermd tegen de ogen van de politie. De twee boeken en hun schrijver zelf ook beschermd tegen de ogen en de stok van de Japanse kempei.
Omdat de lucht van mijn verblijfsplaats nogal heet begon te worden en
de hongersnood al gluurde, was ik gedwongen te stoppen met mijn werk
van het schrijven van Het Asli Verbond. Ik zwierf in het gebied
van Banten de kost verdienend terwijl ik me ook verschool.
Uiteindelijk kon ik blijvend werk vinden in Tambang Arang, Bayah . Hier vond
ik werk dat een beetje beter was dan dat van de gewone romusha (zoals bekend
mensen die geen diploma en verklaring hebben!), zo dat ik
functionaris voor alle romusha`s en bewoners van de stad Bayah en
omgeving werd in zake voedsel, gezondheid, in- en uitreizen en
ziekte of dood van duizend en een beetje romusha`s, dat met behulp van het kantoor van
de dienst militaire werknemer.
Als voorzitter van de organisatie hulp en verzorging (BPP) en van
de organisatie hulp militaire werknemers (BP3), werd ik uiteindelijk gekozen
tot vertegenwoordiger van de provincie Banten voor het jonge generatie congres
dat afgesproken was in Jakarta , maar het kwam niet (maand juni 1945). Hier had
ik een ontmoeting met jongeren zoals Sukarni, Chairul Saleh, enz. die
nu deelnemen in de beweging Verenigde Strijd. Ook met andere jongeren
bijvoorbeeld de journalist die toen heel bekend was in de omgeving van
Bayah, niet meer en niet minder dan Bang Bejat, alias Anwar Tjokroaminoto en
zijn broers. Olie is jaloers op olie, water
jaloers op water, zegt het spreekwoord.
Aldus deze auteur die in die Japanse periode zich introduceerde met de naam ILJAS HUSSEIN, met een omweg tot de groep kwam die werd gezocht welke een groot aandeel begon te nemen in de beweging vrij Indonesië, op 17 augsutus 1945, welke een jeugd beweging was. Het revolutionaire werk dat aan de zijde van deze jongeren nu vervolgens plaatsvindt, te weten Verenigde Strijd begint al geschiedenis te schrijven. Op herhaaldelijk verzoek van de jeugd kan Madilog nu onder hen verspreid worden die het denkelijk bereid zijn te accepteren.
De pen kruipt voort over het papier dichtbij Cililitan , onder de vleugels van
het Japans toestel dat iedere dag lomp weergalmt boven mijn huisje. Madilog is
mee gevlucht om onder te duiken in Bayah Banten, de romusha`s mee gaan begeleiden naar
midden Java en mee gaan schuddend met het hoofd de proclamatie van de
Republiek Indonesië bestuderend. En ook nog eens mee gevangen genomen in Surabaya samen
met zijn auteur, in verband met de herrie rond een valse Tan Malaka ... ... ... ... bijna
was ik Madilog zelfs kwijt.
Drie jaar geleden al zag zij het levenslicht, Madilog heeft zich nu voorgesteld aan hen die bereid zijn het te accepteren. Zij die weldra hersenoefeningen kunnen drinken, met ruim hart en geduld om uiteindelijk met een sterke wil het goed te begrijpen.
TAN MALAKA
Lembah Bengawan Solo , 15 Maart 1946.