Heer Kalaka
Volgens verhalen van de oudste mensen verbleef er verscheidene eeuwen geleden in een kampong eens een man genaamd Datu Kalaka. Hij genoot veel ontzag onder de mensen van die kampong en werd geëerd als leider van de bevolking aldaar. Wat ook de aanleiding was voor de bevolking hem de eretitel toe te kennen van datu, heer.
Datu Kalaka genoot ontzag en werd geëerd door de bevolking, maar hij werd gehaat en bevreesd door de Nederlanders. Hij verzette zich heftig tegen de Nederlanders en leidde het verzet dat talrijke slachtoffers aan de kant van de Nederlanders maakte. Gek genoeg, ofschoon al herhaaldelijk te zijn omsingeld door de Nederlandse troepen, wist Datu Kalaka altijd weer te ontsnappen.
Er verspreidde zich het gerucht onder de bevolking, met name in Nederlandse kring, dat Datu Kalaka beschikte over de bovennatuurlijke kracht zichzelf te laten verdwijnen. Hoewel gewone mensen hem konden zien, konden de Nederlanders hem iedere keer niet zien. Dit maakte de Nederlandse troepen verbitterd. Met al hun listen en streken deden zij moeite Datu Kalaka te vangen. Zij loofden een grote beloning uit aan een ieder die Datu Kalaka zou uitleveren aan de Nederlanders, dood of levend.
Daarom verplaatste Datu Kalaka altijd zijn verblijf om uit de handen van de Nederlanders te blijven. Zodat als de Nederlanders in de kampong naar hem gingen zoeken het zo wie zo voor niets was. Maar na een zekere tijd ging hij weer naar zijn huis terug om zich te herenigen met zijn familie en de bevolking rondom.
Omdat al sinds een lange periode er geen Nederlander meer naar zijn kampong was gekomen, voelde Datu Kalaka zich veilig en vond het niet noodzakelijk zijn verblijf nog langer te verplaatsen. Hij vestigde zich in de kampong en hield zich bezig met zijn akkers en tuin terwijl hij de bevolking leidde.
Op een dag, toen Datu Kalaka net ontspannen thuis zat, kwam er iemand met het bericht dat Nederlandse eenheden de kampong binnen kwamen. Zeker konden zij Datu Kalaka gevangen nemen.
Zoals een datu, een vorst, betaamt wilde Datu Kalaka zijn angst niet laten zien tegenover andere mensen. Hij wilde zichzelf ook niet redden als de bevolking daar slachtoffer van zou worden. Daarom droeg hij de bevolking op zich in veiligheid te brengen. Daarna overdacht hij de situatie hoe hij zelf zou kunnen ontsnappen. Helaas was zijn plek al omsingeld door de Nederlanders. Het was onmogelijk nog te vluchten voor de aanval. Als hij gevangen zou worden genomen kon hij zich zijn veroordeling niet voorstellen die hij zou moeten aanvaarden. Mogelijk zou hij worden gepijnigd, in het hok worden gegooid, of zelfs gedood. Als hij zich zou verzetten betekende het zelfmoord.
Datu Kalaka wilde niet worden gevangen en ook niet vergeefs sterven. Hij dacht snel na en nam vastberaden het besluit een weg op te gaan die niet aannemelijk meer was. Als hij dit pad nam en het blijkt niet uit te komen, zette hij zijn leven op `t spel.
Toen de Nederlandse eenheden de kampong in gingen waren zij heel geërgerd omdat de kampong verlaten was. De huizen leeg. Boos waren de Nederlanders en lieten hun woede de vrije loop en verpletterden de kampong. Zij verspreidden zich en doorzochten iedere hoek van de kampong.
Plots schrokken zij toen ze iets vreemd en toch duidelijk zagen in een gangpad. Een reusachtige wieg! Op het pad in de volle breedte stond de enorme wieg die gemaakt was van een dikke rotan gecombineerd met een groot hoofdeinde van bamboe dat omwikkeld werd door lange doeken. Zij waren zeer geschokt toen ze zagen wat er in die wieg lag ergens midden op dat gangpad. In die wieg lag klaarblijkelijk kalm een reusachtige baby. De baby bekeek de soldaten die om de wieg stonden waarop het de ogen sloot. De baby was groter gemeten naar het criterium van een normaal volwassen mens. Het gehele lichaam was met haar begroeid, zelfs besnord en met dikke bakkebaarden. Alle Nederlandse soldaten sidderden van schrik. Als die baby daar zo groot is, hoe groot zijn dan wel de ouders. De moed van de soldaten zonk in hun schoenen. Zij gingen onmiddellijk weg van de reuze baby, verlieten de verlaten kampong om weer terug te keren naar hun kwartieren.
Die reuze baby bleek Datu Kalaka. Voordat de Nederlandse troepen arriveerden zag hij nog kans de wieg te maken. En ging daarna in de wieg liggen alsof hij een baby was.
In de district Hulu Sungai Tengah 
, provincie Zuid-Kalimantan,
is er nu nog een kampong met de naam Kalaka. Naar verluidt is
deze genoemd naar Duta Kalaka. Daar ligt ook een graf, volgens
de oude mensen is dat graf het graf van Datu Kalaka. Het graf
is buitengewoon groot, de afstand tot de volgende grafsteen is
meer dan twee meter. De mensen geloven dat het lichaam van
Datu Kalaka heel groot is, de breedte van de borst ongeveer
zeven span (lengte tussen duim en wijsvinger).
